Elke ochtend op pad
Iedere ochtend wandel ik een uurtje. Het is een vast ritueel geworden, een manier om de dag rustig te beginnen, zaken te overdenken en iets van de omgeving op te snuiven. De route die ik loop is iedere dag dezelfde en de geluiden, de bomen, de huizen en andere wandelaars zijn bekende wandelgenoten geworden. Maar soms gebeurt er iets onverwachts.
De eerste ontmoeting: geel en groen
In het verleden kwam ik twee bijzondere vogels tegen: de geelhalsibis en de groene ibis. Ze zochten in een parkje naar voedsel, de ene met zijn opvallende gele hals en de ander met dat glanzend groene verenkleed dat afhankelijk van het licht verandert van tint. Prachtige beesten – statig en een tikje buitenaards maar wel uitzonderlijk om te zien want een stad is niet echt hun favoriete leefomgeving.
En toen was daar de zwartmaskeribis
Vorige week was het weer raak. In een klein, rommelig parkje waar normaal vooral honden uitgelaten worden, liep ineens een zwartmaskeribis te foerageren tussen het gras. Het is een mooie vogel met een zwart masker, witte kop, gebogen donkere snavel. Hij stoorde zich nergens aan. Het leek wel alsof hij het gevoel had daar thuis te horen.
Een kleine collectie van toevallige ontmoetingen
Met deze derde soort heb ik nu een bescheiden ‘ibis-verzameling’, puur op toeval gebaseerd. Geen verrekijker, geen vogelboek in de hand, gewoon wandelen en kijken wat zich aandient. Het herinnert me eraan hoeveel er te zien is, zelfs in een parkje dat je allang denkt te kennen.
Ik heb de afbeeldingen en video gemaakt met mijn Samsung Galaxy A52 5G telefoon en met de afbeeldinggenerator Midjourney.
Dutch 
Portuguese