Soms lijkt het leven stil te staan, alsof alles in de wacht staat. Dagen schuiven voorbij zonder duidelijk richting, en je vraagt je af of je nog wel beweegt. Maar juist in die schijnbare stilstand, in de vertraging en de leegte, voltrekt zich iets belangrijks. Onzichtbaar misschien, maar wezenlijk. Net als zaden die onder de aarde in het donker liggen — ogenschijnlijk levenloos, maar in werkelijkheid vol belofte.
Vertrouwen is durven geloven in wat je nog niet ziet. Weten dat ook stilte een bedding is, waarin iets nieuws zich voorbereidt. Soms heb je geen antwoorden nodig, maar rust, geduld en een beetje zachtheid voor jezelf. Wat nu nog onbestemd aanvoelt, kan morgen zomaar de kiem blijken van iets dat je hart raakt.
