Een ochtend zoals altijd
Elke ochtend maak ik een wandeling van een uur. Goed voor het hart en om je hoofd leeg te maken. Hoewel ik iedere ochtend hetzelfde tekenkom verveelt het nooit. Het is heerlijk om te doen en soms kom je iets verrassends tegen, zoals bijvoorbeeld de verschillende ibissoorten waarover ik al eerder iets heb geschreven. Nu is er ook weer zo'n prachtige verrassing, een Ipê Roxo¹ in volle bloei. Een fantastisch gezicht.
Stilte en kleur
Langs mijn route staan een paar van deze bomen. Je loopt er zo voorbij maar dan ineens staan ze in volle bloei. Alsof iemand ze ’s nachts stilletjes heeft aangekleed met wolken van bloemen. Plotseling lijken de bomen niet meer op gewone bomen, maar op explosies van paarse wolken die zich aftekenen tegen de blauwe winterlucht. Alsof de natuur even alles uit de kast haalt om ons eraan te herinneren hoe mooi vergankelijkheid kan zijn.
Kortstondige schoonheid
De Ipê Roxo bloeit maar kort. Nog even, en het is weer voorbij. Misschien maakt dat het wel zo mooi. Eerst heb je die prachtige boomkronen die zo mooi afsteken tegen de strak blauwe lucht en daarna als de bloemblaadjes naar omlaag gaan dwarrelen, ligt een zacht tapijt op de grond. Elk jaar weer vind ik het bijna onwerkelijk, hoe uitgerekend in de droge tijd zoiets uitbundigs kan verschijnen.
Een glimlach onderweg
Toen ik vanochtend een foto van de boom maakte stopte een oud vrouwtje naast me. Ik heb haar tijdens mijn wandelingen wel vaker gezien. Ze wees glimlachend naar de bloemen en zei alleen maar: “Deus caprichou, né?” En ja — zo voelt het precies.
¹ Meer over de Ipê Roxo (Handroanthus impetiginosus), bloeiend in het droge seizoen in Brazilië: brejosanto.ce.gov.br – Ipê Roxo (Handroanthus impetiginosus)
Dutch 
Portuguese