In je eigen tijd

Soms lijkt alles om je heen zo snel te gaan dat je het nauwelijks kunt bijhouden. Alsof de wereld al weet waarheen, terwijl jij zelf nog zoekt naar richting. Maar niet alles hoeft meteen vorm te krijgen. Net als de maan, die zich niet laat opjagen in haar cyclus, mag ook jij bewegen in je eigen tempo.

Er komt een moment waarop iets in je zacht begint te spreken — geen luid antwoord, maar een fluistering. En als je stil genoeg bent, hoor je het. Misschien is het geen actie die nodig is, maar ruimte. Een pas op de plaats. Niet om stil te vallen, maar om mee te bewegen met wat wil ontstaan. Groei is geen race. Het ontvouwt zich — in stilte, in vertrouwen, in jouw tijd.